در انتهاي شب
لباس پوشيديم هريك با شتاب
تا خداحافظي كنيم...
ساقهايمان به هم ساييد
و سپيده در بستر غافلگيرمان كرد...
--------------------
*يك عاشقانه از شاعري ناشناس
Tuesday, February 05, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
1 comment:
متأسفم كه هميشه آنچه را كه از اعماق وجود يك انسان برميخيزد فقط مي توانم نظاره گر باشم چون زبان از وصف اين همه زيبايي عاجز است
Post a Comment